Parametry

Zachowanie powyższych reżimów ogranicza gęstość prądu do 2,5 mA/cal2. Nie można pominąć niezwykle ważnego czynnika wpływającego na jakość roztworu koloidalnego jakim jest jakość wody destylowanej. Dlatego tak ważnym jest wstępny pomiar stężenia jonowego zakupionej WD. Wskazania dobrej WD to 0 ppm. Niektórzy autorzy za dopuszczające uważają wskazania nawet 2 ppm. WD przekraczającą powyższe wielkości możemy użyć jedynie do płukania słoika i elektrod. Ja tak robię, a szukam lepszej wody z innych źródeł. Daje to gwarancję powolnego, równomiernego wzrostu prądu elektrolizy i tym samym otrzymania bardzo dobrej czystości i jakości SK (wielkość cząsteczek mieści się w granicach od 1nm do 100nm), a zmierzone stężenie jonowe roztworu wynosi ok. 10 ppm + stężenie wstępne WD. Jest to stężenie optymalne do skutecznego działania aplikowanego SK zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie, także dla dzieci. Określeniem dawkowania SK w poszczególnych zastosowaniach zajmują się inni autorzy i praktycy. Cząstki SK obserwować można jedynie pod mikroskopem elektronowym. Im mniejsza cząsteczka, tym lepsza jest skuteczność koloidu. Niektórzy autorzy podają, że do celów leczenia alternatywnego, optymalna wielkość cząsteczek srebra to 1,5 nm do 5 nm. przy stężeniu do 10 ppm. Jest to spore nadużycie, bo ilu z Nich miało możliwość zmierzenia wielkości aplikowanych cząstek przez mikroskop elektronowy. Ilu „rynkowych” producentów SK oglądało cząstki swojego SK pod mikroskopem elektronowym. Na rynku, jedynym mierzalnym kryterium „jakości” SK jest stężenie koloidu. Przy zastosowaniu się do wyżej opisanej technologii wytwarzania domowego z cała pewnością można przyjąć, że otrzymany roztwór nie przekracza optymalnych parametrów co do wielkości cząstek i tym samym jest jakościowo wysoki! Ja i moi najbliżsi stosujemy własnej „produkcji” SK z b.dobrym skutkiem od kilkunastu lat.